“เบิร์ด! ยินดีด้วยนะครับ เบิร์ดได้ทุนป.โทปุชกิ้น!” ..ประโยคทักทายของหมอภูประโยคแรกของวัน ..และเป็นประโยคที่อยากได้ยินมากที่สุดในรอบ 5 เดือน ..แต่กระนั้นด้วยความที่ผู้เขียนเหน็ดเหนื่อยมาจากการตระเวนถ่ายรูปกับพ่อแม่พี่น้องและญาติสนิทมิตรสหายในพิธีพระราชทานปริญญาบัตร จึงเป็นผลให้ผู้เขียนเกิดอาการมึนๆงงๆไปชั่วขณะ อย่างกับถูกแซนด์คิงสตันท์ไปรอบนึง ..แต่เมื่อได้สติกลับคืน จึงรีบจิ้มคีย์บอร์ดซักไซ้ไล่เรียงถามหมอภูเป็นการใหญ่ ..และสุดท้ายจึงรับรู้ด้วยตัวเองถึงผลของผู้ได้รับทุนรัฐบาลรัสเซียในระดับปริญญาโทจากเว็บไซต์สถานทูตรัสเซีย พลางบ่นพึมพำกับตัวเอง “เอ้าเห้ย นั่นไง ชื่อตู” …และคืนนั้นก็เป็นอีกคืนที่ผู้เขียนนอนไม่หลับเอาซะจริงๆ!
ผู้เขียนขอตัดบทมาพูดถึงการเดินทางมาถึงรัสเซียเลยแล้วกัน เนื่องด้วยหลังจากที่ผลทุนประกาศพวกเราเหล่านักศึกษาทุนก็ต้องรอแล้วรอเล่ากับใบเชิญเข้าเรียนจากรัสเซีย ซึ่งเอาเป็นว่ามันนานมากพอที่จะเอาเวลาไปบวชได้เลยทีเดียว ..ผู้เขียนมาถึงรัสเซียวันที่ 13 ตุลาคม ..และจำได้ว่าวันนั้นมีหิมะตกต้อนรับการมาเยือนของผู้เขียนซะด้วย แต่เอาจริงๆผู้เขียนไม่ได้เห็นด้วยตาตัวเองหรอกว่ามันตก เจอแต่ลมแรงๆที่พัดหอบเอาหยาดน้ำฝนหยาดเล็กๆกระแทกใส่หน้าแถมยังมาพร้อมกับความเย็นยะเยือกที่ผู้เขียนไม่เคยพานพบ ...